Crkva brvnara, koja se nalazi na obroncima planine Vlašić na nadmorskoj visini od 1.148 metara, nadomak Kneževa, zanimljiva je svakom posjetiocu zbog izgleda, ali i priča koje čuju o njoj.
Smještena u zaseoku Makarići, selo Imljani, ova crkva je okružena gustom četinarskom šumom. Tačno vrijeme građenja crkve nije pouzdano utvrđeno, ali su za nju vezane legende kako je postala.
Prva legenda kaže da je za vrijeme turske vladavine ova crkva bila u dolini rijeke Ugar i da je sama preko noći prešla na ovo mjesto.
Druga legenda je vezana za dijete, koje je kad je odraslo postalo veliki vezir u turskoj vlasti i u znak zahvalnosti svome selu odobrio izgradnju crkve pod uslovom da se izdaleka ne vidi i da bude u šumi.
Treća legenda govori da je stara crkva bila u rijeci ispod pećine, neugledna i zapuštena i da je Adam Grubač dobio dozvolu od velikog vezira da se crkva može premjestiti na brijeg, kojeg su nazvali Crkveni brijeg.
Pominje se da se ovo premještanje desilo 1760. godine, ali nema zvaničnih podataka.
Crkva je po ranijim istraživanjima najvjerovatnije sagrađena za vrijeme turske vladavine, dok postoje određene naznake da je postojala crkva na ovom mjestu i u doba Nemanjića.
To potvrđuju, pominje se, ostaci kamenih blokova u temeljima sadašnje crkve.
Ono što je posebno zanimljivo svakom posjetiocu jeste da se baš u ovoj crkvi nalazi se štap Svetog Jovana, među narodom poznat i kao „đedovski štap“.
Sveštenik Imljanske parohije Goran Sukur ističe da je pomenuti drveni štap napravljen 1856. godine.
Nije poznato ko ga je izradio niti kako je dospio upravo u crkvu brvnaru u Imljanima.
Štap je 1929. godine odnesen u Etnološki muzej u Sarajevu, ali je nakon samo dvije godine vraćen u matičnu crkvu.
Mještani su zahtijevali vraćanje ove relikvije smatrajući da je to bio uzrok što su ih tih godina zadesile strašne prirodne nepogode.
Iz nje se iznosi jednom godišnje, na Ilindan, 2. avgusta, kada se održava i seoski zbor. Crkva je, važno je istaći, zavedena kao kulturna baština.
Autor: Aleksandra SIMANOVIĆ